Το εργοστάσιο Ζησιμάτου

Το 1914, λίγο πριν την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Αλέξανδρος Κωνσταντινόπουλος και ο Γεώργιος Ζησιμάτος, έμπορος και κλώστης αντίστοιχα, προχώρησαν στη σύσταση της «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ & ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ Ο.Ε.», με αντικείμενο την κατασκευή και πώληση καλτσών και κάθε είδους πλεκτικής.

Οι δύο συνεργάτες ήταν καλοί γνώστες τόσο του τομέα της παραγωγής όσο και αυτού της προώθησης των προϊόντων, κι έτσι η εταιρία αναπτύχθηκε γρήγορα και ήδη το 1918 ξεκίνησε τη λειτουργία εργοστασίου καλτσοπλεκτικής. Το κτήριο που στεγάστηκε η νέα εταιρεία ανήκε στην επιχείρηση «Ν. Βόγλης και ΣΙΑ» (1896-1918), που διέθετε τμήμα παραγωγής όπου κατασκευάζονταν κάλτσες, κορδόνια υποδημάτων κ.ά, ενώ παλαιότερα είχε λειτουργήσει υπό την επωνυμία «Ηλίας Φουστάνος» (1892-1896) ως εργοστάσιο φανελοποιίας.

Το 1932 η εταιρία «ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ & ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ Ο.Ε.» αγοράζει και το διπλανό κτήριο, παλαιό πετρόκτιστο κτίσμα ,το οποίο μέχρι τότε χρησιμοποιούνταν ως εργοστάσιο καλεμκερίων.

Η παραγωγική και εμπορική δραστηριότητα της επιχείρησης συνεπώς εστιάζεται στην παραγωγή καλτσών και καλεμκερίων, ενώ σταματάει κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να συνεχίσει με πολλές δυσκολίες, λόγω των καταστροφών, μετά τη λήξη αυτού.

Το έτος 1950 αποτελεί χρονιά κρίσης για την Κλωστουφαντουργία της Σύρου και συμφωνείται μεταξύ των δύο συνεταίρων ο διαχωρισμός των επιχειρήσεων.Την περίοδο που συμφωνήθηκε ο διαχωρισμός στο εργοστάσιο απασχολούνταν 57 εργαζόμενοι. Στις εγκαταστάσεις του παλαιού εργοστασίου συνεχίζεται η λειτουργία της επιχείρησης, υπό τη νέα επωνυμία «Γ. ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε.», η οποία εξελίσσεται και ανανεώνεται με τελευταίου τύπου ευρωπαϊκές μηχανές και παράγει πλουσιότατη συλλογή από κάλτσες ανδρικές, γυναικείες, παιδικές και μερσεριζέ. Στο εργοστάσιο καλεμκερίων μεταφέρεται η επιχείρηση του Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ που συνεχίζει την παραγωγή καλτσών.

Η παραγωγή καλτσών συνεχίζεται μέχρι τη δεκαετία του 1960 από την εταιρεία «Γ. ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε.», ενώ την περίοδο εκείνη, με τη διαχείριση να την έχουν αναλάβει τα αδέρφια Θεόδωρος και Σπυρίδων Ζησιμάτος, το εργοστάσιο επεκτείνεται και εκσυγχρονίζεται με σύγχρονους αργαλειούς από τη Γερμανία για την αύξηση της παραγωγής ποιοτικών προσοψίων (πετσέτες), μπουρνουζιών κ.λπ. σε πληθώρα σχεδίων. Τα προϊόντα της «Γ. ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε.» γίνονται γνωστά σε όλη τη χώρα, όπως αποδεικνύει το βιβλίο των πελατών που περιλαμβάνει πελάτες από τον Έβρο έως την Κρήτη, και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, όπως το Divani-Caravel.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η επιχείρηση λειτουργεί κανονικά και είναι κερδοφόρα. Δυστυχώς, με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η εγχώρια βιομηχανία υφίσταται τις συνέπειες του ανταγωνισμού αφού η αγορά κατακλύζεται από αντίστοιχα ευρωπαϊκά προϊόντα, κατώτερα ποιοτικά, αλλά πολύ φθηνότερα. Επίσης, το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα αντιμετωπίζει μεγάλες δυσκολίες.

Εξαιτίας αυτών των άσχημων οικονομικών συνθηκών, ο Σπυρίδων Ζησιμάτος αποχωρεί από την επιχείρηση «Γ. ΖΗΣΙΜΑΤΟΣ & ΥΙΟΙ Ο.Ε.» και μοναδικός ιδιοκτήτης παραμένει ο Θεόδωρος Ζησιμάτος.

​Διαβλέποντας το αδιέξοδο, ο Θεόδωρος Ζησιμάτος αποφάσισε το 1986 τη διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης. Το εργοστάσιο επαναλειτούργησε για ένα ακόμη καλοκαίρι, το 1989, και έκτοτε παρέμεινε κλειστό. Ο χρόνος στο παλιό εργοστάσιο μοιάζει να σταμάτησε εκείνη τη νύκτα που διακόπτης έκλεισε, αλλά όλος ο εξοπλισμός παρέμεινε στη θέση του σαν να επρόκειτο να λειτουργήσει ξανά το επόμενο πρωί.